Η Επιτροπή Γραμμάτων & Τεχνών του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ καλεί τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους, να παρακολουθήσουμε την παράσταση «Ψηλά απ΄ τη γέφυρα» του Αμερικανού συγγραφέα Arthur Miller, σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, την Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2023, στο «Θέατρο Βεάκη» (Στουρνάρη 32, Αθήνα, τηλ. 2105223522)
Συντελεστές
Μετάφραση – Σκηνοθεσία – Μουσική – Φωτισμοί : Γιώργος Νανούρης
Ερμηνεύουν: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Δημήτρης Καπετανάκος, Δημήτρης Μαυρόπουλος, Μιχάλης Πανάδης, Ιωάννα Παππά, Ευγενία Ξυγκόρου Κοστούμια: Dante
Ώρα έναρξης: 19:00
Τιμή εισιτηρίου : Μέλη 12€ (επιδότηση 5€ ) • Μη μέλη 17€.
Τα εισιτήρια θα δίδονται με σειρά προτεραιότητας από το ταμείο του θεάτρου, μόνο την ημέρα της παράστασης από τις 17:00 έως τις 18:30.
Δηλώσεις συμμετοχής με ταυτόχρονη καταβολή του αντιτίμου του εισιτηρίου μέχρι Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2023 στους παρακάτω συναδέλφους:
- Βάσω Καρέζου Περισσός τηλ: 210 214 4341
- Ελένη Γκουράσα Λαοδικείας τηλ: 210 749 5190
- Ευαγγελία Λάμπρου Αθηνάς τηλ: 210 749 5641
- Αλεξάνδρα Παππά Πειραιάς τηλ. 210 214 4856
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ & ΤΕΧΝΩΝ
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Ψηλά απ’ τη Γέφυρα, βασισμένο σε ένα πραγματικό περιστατικό, περιγράφει την αναταραχή στο σπίτι του Eddie Carbone ενός λιμενεργάτη που ζει με τη σύζυγό του, Beatrice και την ανιψιά της, Catherine, στην οποία μόλις έχει προσφερθεί δουλειά γραμματέα όταν ξεκινά το έργο. Η σύγκρουση κορυφώνεται με την άφιξη του Μάρκο και του Ροντόλφο , που είναι ξαδέρφια της Beatrice, που πρόσφατα βγήκαν λαθραία στην ξηρά από την Ιταλία. Ο Μάρκο είναι είναι τυπικός σκληροτράχηλος άνδρας, οπότε αυτός και ο Έντι τα πάνε καλά. Αλλά ο Ροδόλφο, που τραγουδά, χορεύει και ράβει, ενοχλεί τον Έντι, ειδικά όταν ο Ροδόλφο στρέφει την προσοχή του στην Κάθριν. Τοποθετώντας την πλοκή του Ψηλά απ’ τη Γέφυρα στη δεκαετία του 1950 και ενσωματώνοντας την ιδεολογία της εποχής, ο Arthur Miller χρησιμοποιεί υπαινικτικά αλλά και αποτελεσματικά τις ιδέες που χαρακτήριζαν εκείνη τη δεκαετία για να μεταφέρει τις αξίες πολλών χαρακτήρων του έργου. Ο Miller συχνά χαρακτηρίζει τον Έντι ως επιβλητικό σύζυγο και θείο, προσπαθώντας να τον παραλληλίσει με τους στερεότυπους, στενόμυαλους άντρες της δεκαετίας. Καθώς ο Έντι επιμένει να παντρευτεί η Κάθριν έναν «καλύτερο» σύζυγο και της αρνείται να βρει δουλειά, γίνεται σαφές στο κοινό, ότι όπως οι περισσότεροι άνδρες της δεκαετίας, ο Έντι πιστεύει, ότι οι γυναίκες πρέπει να είναι μόνο νοικοκυρές. Η κοροϊδία του Έντι για τα ομοφυλοφιλικά χαρακτηριστικά του Ροντόλφο είναι παράλληλη με τη σημασία της αρρενωπότητας μεταξύ των ανδρών και την υποταγή των «θηλυκών» χαρακτηριστικών κατά τη δεκαετία του 1950. Το επιθετικό κυνήγι παράνομων μεταναστών από το γραφείο μετανάστευσης παραπέμπει στα κυνήγια μαγισσών του Μακαρθισμού της δεκαετίας του 1950. Με τον Miller να χαρακτηρίζει τον Μάρκο ως έναν ευγενικό, σκληρά εργαζόμενο παράνομο μετανάστη, το κοινό αισθάνεται συμπάθεια για τον Μάρκο καθώς παρακαλεί για την απελευθέρωσή του από το γραφείο μετανάστευσης, όπως οι Αμερικανοί έδειξαν συμπάθεια σε όσους κατηγορήθηκαν άδικα ως κομμουνιστές κατά την εποχή του Μακάρθι.
Τα σπουδαία έργα, αυτά που το κοινό χρειάζεται να βλέπει κάθε τόσο, είναι υπέροχα γιατί ανεξάρτητα από το πόσο συχνά παίζονται, πάντα φαίνεται να αποκαλύπτουν λίγο περισσότερο τον εαυτό τους στα κατάλληλα χέρια. Το Ψηλά από τη Γέφυρα είναι ένα έργο εξαιρετικής ιδιαιτερότητας – που ασχολείται με ένα ακριβές πολιτιστικό περιβάλλον κάτω από άμεσες ιστορικές πιέσεις – αλλά είναι τρομακτικό πόσο ηχηρό και καθολικά επίκαιρο είναι, σε μια εποχή που ταλανίζεται από τις αποκαλύψεις για ανθρώπους που, αντίθετα από τον Έντι Καρμπόνε, δεν κατάφεραν να αντισταθούν στους δαίμονες τους. Ο Μίλερ οραματιζόταν τον πρωταγωνιστή του ως μια εκδοχή ενός κλασικού τραγικού ήρωα – μπλε κολλάρου. Όπως οι βασιλιάδες των αρχαίων ελληνικών τραγωδιών, ο Έντι Καρμπόνε είναι ένας σεβαστός άνθρωπος στη γειτονιά του στο Μπρούκλιν, ένας άνθρωπος με τιμή στον οποίο οι Ιταλοί μετανάστες γείτονές του αναζητούν καθοδήγηση. Όπως οι μονάρχες των τραγωδιών, παρακολουθεί προστατευτικά το μικρό του βασίλειο, ενώ αρνείται να κατανοήσει αυτό που δεν θέλει να δει. Και αυτό είναι το τραγικό του ελάττωμα.
Στο σύνολο της είναι μια παράσταση που αποτυπώνει την πολυπλοκότητα του κειμένου, τη σύγκρουση της λογικής με την αισθητικότητα, στην καρδιά όλων όσων έγραψε ποτέ ο Μίλερ. Η τόσο ουσιώδης προσέγγιση του Νανούρη εντοπίζει τη διαχρονική αίσθηση του πόνου, του φόβου και της αδυναμίας των χαρακτήρων του Miller, με το πορτρέτο της αδυσώπητα διχοτομημένης ανθρώπινης φύσης να προκαλεί συναισθήματα φρίκης αλλά και οίκτου. Πηγαίνετε να δείτε αυτήν την παράσταση – θα φύγετε από αυτήν «εξαντλημένοι» αλλά γεμάτοι.
Κάτια Σωτηρίου
